Asbest wordt al sinds de oudheid gebruikt: in het Rome van de oudheid gebruikten de Vestaalse maagden het voor hun lampenpitten. Karel de Grote had een tafelkleed van asbest dat hij tot verbijstering van zijn gasten in het vuur wierp na de maaltijd.

Asbest is tot in de jaren ’80 van de 20e eeuw veel gebruikt in gebouwen en woningen, vanwege de goede eigenschappen: het is sterk, slijtvast, isolerend en bovendien goedkoop. Het werd bijvoorbeeld gebruikt in:

• asbestcement is onder meer gebruikt in golfplaten, rioolbuizen, schoorsteenpijpen, dakleien, als warmhoudplaatjes op een gaspit enzovoorts. In deze toepassing zijn de vezels stevig gebonden en komen ze niet vrij zolang het materiaal in goede staat is (niet beschadigd wordt); ook het bewerken ervan wordt afgeraden.
• remblokjes: in oude auto’s, vrachtwagens en liften kan nog asbest worden gevonden, hoewel dit tegenwoordig vervangen wordt door Aramide (bijv. Twaron vezels);
• asbestkoord: als dichting voor kacheldeuren en stookketels, hoewel alternatieven beschikbaar zijn.
• asbestisolatie: werd gebruikt als brandwerende laag (onder andere in het Berlaymontgebouw). Bij het verwijderen van de laag komen veel vezels vrij.
• vloerbedekking: onder vinylvloeren werd vroeger soms een asbestviltlaag aangebracht.

Asbestvezels komen overal voor. In Nederland bevindt zich in agrarische gebieden in elke liter buitenlucht ongeveer 1 vezel, in grote steden 5 tot 10 en bij verkeerstunnels 40 tot 80. In gebouwen worden asbestconcentraties gemeten van 0 tot 50 vezels per liter lucht. De belangrijkste vezelbronnen zijn autoverkeer en sloopwerkzaamheden.